Psie przedszkole – kaprys czy konieczność?

W życiu każdego szczeniaczka, pomiędzy 4 a 12 tygodniem, nadchodzi czas na socjalizację. Wtedy maluch uczy się, jak funkcjonuje świat, jak się komunikować z innymi psami i innymi gatunkami. Ponieważ szczeniaczki trafiają do nowych właścicieli z reguły pomiędzy 8 a 10 tygodniem życia, większość pracy socjalizacyjnej jest w rękach hodowcy, ale i dla nas zostaje jeszcze sporo do zrobienia.

Warto jest znać opracowaną przez Margaret Hughes tzw. Złotą dwunastkę, w myśl której przed ukończeniem 12 tygodnia szczeniak powinien nabrać 12 doświadczeń w 12 różnych kategoriach. I tak :

• 12 różnych nawierzchni – piesek powinien spróbować chodzenia po 12 rodzajach nawierzchni – trawa, asfalt, żwir, piasek, parkiet, dywan, deski itp.
• 12 różnych zabawek – pluszaki, piszczki, patyki, kong, piłka, zabawki szeleszczące, szarpaki, kółka…
• Powinien odwiedzić 12 różnych miejsc – dom, ogród, lecznica, supermarket budowlany (spożywczy będzie raczej nieosiągalny) dom obcej osoby, las, samochód, autobus itp.
• Powinien poznać 12 różnych osób – kobieta, mężczyzna, dziecko, osoba niepełnosprawna ruchowo, zakonnica, listonosz itp.
• Powinien poznać 12 różnych dźwięków – dzwonek do drzwi, odkurzacz, pralka, samochód , głośna muzyka, deskorolka, petardy
• Doświadczyć 12 różnych obiektów ruchomych bez możliwości pogoni – rower, motocykl, tramwaj, koń, biegacze
• 12 różnych wyzwań – kąpiel, suszenie suszarką, obcinanie pazurków, przejście przez drzwi automatyczne, jazda windą itp.
• Powinien doznać 12 form kontaktu z domownikami – noszenie na rękach, dotykanie uszu, kładzenie na grzbiet, czesanie, dotykanie łapek
• Jedzenie z 12 różnych pojemników – miska plastikowa, metalowa, porcelanowa, jedzenie z ręki, z podłogi, z konga, z tubki…
• Jedzenie w 12 różnych miejscach – na posłaniu, w ogrodzie, w łazience, w sypialni, w obcym domu…
• Zabawy z 12 różnymi, ale zawsze zrównoważonymi psami – różne rasy, różne rozmiary, psy, suki, psy kastrowane, dorosłe, inne szczeniaczki…
• Powinny też zostawać same 12 razy w tygodniu, od 5 do 45 minut. Szczególnie ostatnia z zasad jest często niewykonalna w hodowli, gdzie jest więcej niż 1 szczeniaczek i trudno o pozostawienie pieska samego.

Spełnienie tych zasad jest istotne dla dalszego rozwoju szczeniaczka, pozwala mu przekonać się, że świat jest piękny i bardzo różny i pomaga go z tą różnorodnością oswoić. Nie gwarantuje nam, że nasz piesek będzie odważny i bezstresowy, ale ułatwi dalszą pracę z nim. Może się zdarzyć tak, że nie przewidzimy, co wystraszy naszego psa. Jeden z moich chłopaków, okazało się w wieku niemal roku, wpadł w panikę na dźwięk otwieranego parasola. Ten odgłos, połączony z nagły ruchem związanym z otwarciem parasola, spowodował u niego strach i chęć natychmiastowej ucieczki. Przepracowaliśmy problem w domu, otwierając parasol i pozwalając psu na spokojne zapoznanie się z przedmiotem i po kilku dniach parasol przestał straszyć. Są jednak takie problemy, gdzie wyjątkowo pomocne będzie psie przedszkole.

Po okresie socjalizacji pierwotnej nadchodzi czas socjalizacji wtórnej i to jest znakomity moment, aby uzupełnić doświadczenia pieska, także o te, na które w wieku wczesnoszczenięcym był zwyczajnie zbyt mały.

Przedszkole powinno być miejscem socjalizacji i początków nauki. W dobrym przedszkolu psiaczek nie tylko spotyka kolegów, którzy są na różnych etapach, jeżeli chodzi o poznawanie świata, ale też uczy się zabawy z nimi, uczy się pokonywania przeszkód, poznawania rzeczy nowych i początków posłuszeństwa. Jednocześnie, ponieważ ze szczeniaczkiem do przedszkola chodzi też właściciel, tworzy się pomiędzy psem a człowiekiem więź, która powinna być umiejętnie wzmacniana przez prowadzącego zajęcia.

Czym się kierować przy wyborze psiego przedszkola? Na co powinno się zwracać uwagę?

Przede wszystkim, powinno ono być prowadzone przez wykwalifikowaną i doświadczoną osobę, która znakomicie zna psychikę psów. Dobre przedszkole łączy w sobie elementy socjalizacji ze szkoleniem w zakresie posłuszeństwa. Przy czym nacisk może być położony na socjalizację albo na naukę komend. Jeśli wybieramy pierwszy wariant, dobrze, by osoba prowadząca była behawiorystą, nie treserem psów. Teren, na którym położone jest przedszkole, powinien być absolutnie bezpieczny. Najlepiej ogrodzony, aby żaden pies poza przedszkolakami nie zakłócał pracy. Jeśli zajęcia odbywają się we wnętrzu – powinno ono być przestronne, tak, by szczeniaczki miały sporo miejsca dla siebie. Dobrze, żeby były grupy, w których przebywają psie dzieci zbliżone rozmiarem, aby zapobiec sytuacji, że szczeniak molosa zmiażdży w zabawie szczeniaczka ratlerka. Wreszcie – istotne są też opinie osób korzystających, wiele przedszkoli oferuje też zajęcia próbne, na których sami możemy ocenić, czy stosowana forma pracy nam odpowiada.

Decydując się na psa, mamy świadomość, że ofiarowujemy mu nasz czas. Niech to będzie początkowo kilka godzin w tygodniu więcej, a z pewnością będą to godziny, które zaprocentują w przyszłości.