Jak zostać zoofizjoterapeutą?

Co za predyspozycje trzeba mieć , żeby pracować jako zoofizjoterapeuta? Jakie wykształcenie trzeba zdobyć i gdzie? Ile można zarobić w tym zawodzie? W poprzednim wpisie przybliżyliśmy Wam, czym jest zoofizjoterapia. Może to zawód właśnie dla Was?

Chcielibyście swoją karierę zawodową związać z pomaganiem zwierzętom?

Być może zawód fizjoterapeuty zwierzęcego jest dla Was właściwym wyborem. Musicie sobie wcześniej odpowiedzieć na kilka pytań.

Chcecie pracować ze zwierzętami, bo zwierzęta są zawsze w porządku, a niezbyt lubicie ludzi?

• To jest argument za tym, żeby raczej poszukać innego zajęcia. Praca zoofizjoterapeuty to przede wszystkim praca z właścicielem zwierzątka. To właściciel decyduje, jaki będzie zakres Waszych działań, bo to on płaci za terapię. To właściciela musicie przekonać, że proponowane przez Was zabiegi i ćwiczenia mają sens i mają szansę przynieść efekty. To właściciela musicie zachęcić do współpracy i nauczyć wielu rzeczy, które można wykonać w warunkach domowych, a które będą wsparciem dla Waszych działań. A właściciele są różni. Jeżeli już trafiają do fizjoterapeuty, to dobrze rokuje, bo oznacza, że zależy im na dobrostanie i komforcie życia swoich pupili. Ale bywa i tak, że terapia długo nie przynosi rezultatów, a właściciel się załamuje i poddaje. Wtedy musicie być trochę psychoterapeutą i jeśli macie przekonanie, że trzeba dać zwierzątku jeszcze trochę czasu, powinniście do tego przekonać opiekuna. Wreszcie – trzeba wiedzieć, kiedy odpuścić, bo poprawy nie ma i nie ma też szans, że będzie.

Czy jesteście przygotowani na różne, niekoniecznie miłe, aspekty pracy?

• Chore zwierzę to często przy okazji fizjologia. Czy jesteście gotowi, aby złapać psią kupę pływającą w bieżni wodnej? Czy będziecie potrafili pomóc mu w wypróżnieniu w przypadku zastoju?

Potraficie zapanować nad emocjami?

• W tym zawodzie niezbędna jest empatia, ale też bezlitosna konsekwencja. Niektóre psy czy koty potrafią tak patrzeć, że serce się kraje, ale sekwencję ćwiczeń trzeba twardo doprowadzić do końca. Niektóre stworzonka są też zwyczajnie leniwe i znakomicie potrafią oszukiwać przy ćwiczeniach. Waszą rolą jest dostrzec to i nie pozwalać.

Jesteście gotowi na podnoszenie ciężarów?

• Przyda się też niezła kondycja i trochę siły fizycznej. Kiedy na terapię trafia york, nie ma to większego znaczenia, ale trafiają też dogi niemieckie albo berneńczyk ważący niemal 80 kg. Postawienie takiego psa na nogi to zadanie dla dwóch silnych osób.

Jeżeli spełniacie te warunki, można zacząć szkolenie! Dróg do celu jest kilka. Na przykład na Politechnice Bydgoskiej są studia inżynierskie z zakresu Zoofizjoterapii i pielęgnacji zwierząt. Trwają 7 semestrów, kończą się uzyskaniem dyplomu inżyniera. Mogą też być studia podyplomowe z zakresy rehabilitacji zwierząt. Może być specjalizacja na weterynarii. Ale najczęściej, co nie znaczy najłatwiej, zdobyć ten zawód w placówkach niepublicznych, wyspecjalizowanych w kursach terapii zwierzęcych. Kurs taki trwa przeważnie rok, obejmuje szkolenie z anatomii, neurologii, ortopedii, metod diagnostycznych, technik manualnych i wiele godzin zajęć praktycznych, a kończy się egzaminem.

Przy wyborze szkoły zwróćcie uwagę na to, kim są wykładowcy i jakie mają doświadczenia zawodowe. Weźcie pod uwagę ilość ćwiczeń i możliwość praktyk. Wreszcie – czy będziecie mieć szansę szkolić się na nowoczesnych aparatach i urządzeniach i czy będziecie mieć kontakt z pacjentami.

Zarobki zoofizjoterapeuty zależą od jego umiejętności, wyszkolenia i czasu pracy. Nie są może imponujące, ale w pakiecie jest olbrzymia satysfakcja, kiedy Twoje działania przynoszą skutek i pies zaczyna chodzić samodzielnie.